تسلط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران در طول تاریخ و وجود شواهد عینی، باستانی و اشارات مکرر مورخان در متون تاریخی همه و همه دلالت بر این دارد که نام بزرگ «دریای پارس» و «خلیج‌فارس» نامی ماندگار و با اصالت است.
نقشه و اسناد تاریخی با نام خلیج‌فارس پر شمار است؛ نزدیک به ۵۰۰ سال پیش از میلاد و هم‌زمان با به قدرت رسیدن سلسله هخامنشیان، برای اولین بار «هکاتئوس» از عنوان «persikos kolpos» یا همان خلیج‌فارس در نوشته‌های تاریخی خود استفاده کرد که بعد‌ها به طور مکرر برای نام بردن از پهنه آبی جنوبی فلات ایران، تاریخ نگاران، مورخان و نویسندگان یونانی چون «بطلیموس» در اسناد و متون تاریخی خود از واژه «پرسیکوس سینوس» یا همان دریای پارس استفاده کردند.
تاریخ را که ورق بزنیم هیچ‌گاه حسب سیاست، زور و قدرت از واژه خلیج‌فارس استفاده نشده و این نام بلند و ماندگار صرفا بر اساس اسناد، موقعیت جغرافیایی، جایگاه استراتژیک، حضور تمدنی ایرانیان و شواهد عینی بوده است.
آن چیزی که امروزه مورد توجه پژوهشگران است همه بر این باورند که خلیج‌فارس در زمان سلسله بزرگ هخامنشی یک پهنه آبی درون سرزمینی در عرصه امپراتوری هخامنشی بوده است.
خلیج‌فارس فارس تنها یک نام نیست، میراثی است ماندگار که با حرف به حرف واژه‌هایش هویت می‌سازد و هویت می‌بخشد.
هویت منطقه‌ای و گذشته تاریخی این آبراهه با نام خلیج تا ابد فارس گره خورده و این نام است که در امتداد تاریخ پایدار می‌ماند.
بدون تردید در دنیای امروز که بستر فضای مجازی به دنبال ساخت روایت و داستان‌های ساختگی جذاب است، پایبندی و استناد به اسناد تاریخی اهمیتی بالا دارد و می‌طلبد نهاد‌های بین‌المللی به تاریخ برگشته و بر اساس واقعیت‌های موجود سخن بگویند.
خلیج‌فارس نامی برای پیوند فرهنگ‌ها و پیوستگی تمدنی بوده و بی شک این نام بلند و پر آوازه برای ماندگاری و تداوم واقعیت‌های تاریخی و جغرافیایی ضروری است و گفته‌های پوشالی، منفعت طلبانه و سیاست‌های زودگذر نمی‌تواند خدشه‌‌ای به آن وارد کند.
تا نفخ صور پرچم موجت بلند باد
چون صخره، قطره قطره تو بی گزند باد